خیلی سرم شلوغه...

سلام عزیزم.. 

نمیدونی چه حس خوبی دارم وقتی بهت نگاه میکنم یا حتی بهت فکر میکنم... 

اونقدر سرمو شلوغ کردی که حتی نمیتونم به وبلاگت سر بزنم...

تو به اندازه دنیا بهم زندگی دادی.. 

بهم امید دادی...

وقتی اومدی همه فکرمو گرفتی اونقدر مشغولم کردی که فراموش کردم به غصه های گذشته فکر کنم...

البته هیچوقت داداش عزیزتون یادم نمیره وهمیشه بیادشم ولی اینو بدون بعد از اون نا امیدی تو تنها امید زندگیمی..

تو وداداش احمدرضا دست به دست هم خونمونو شاد وقشنگ کردین وهمیشه ازتون ممنونم...

من یه لحظه بدون شمارو نمیتونم حتی تصور کنم...

با اون قلبای پاکتون برای مامان هم دعا کنین...

خیلی دوستتون دارم پسرای گلم...